Haziran 18, 2009

BeN MiYiM YoKSa SeN Mi?




Kalbimin kırıkları arada bir duruyor duruyor batıyor işte

Kanatıyor sonra hafiften ince bir sızı şeklinde


Her gidenin ardından dökülen parçalar benden...

Her biri bana aittiler

Herkes başka bir hikaye bırakıyor giderken...

Gelirken başka mutluluklar heyecanlar getiriyor...

Olduğu gibi mutlu olmayı bilmiyor gönül...

Hep daha fazlasını istiyor...


Bekliyor her zaman bir şeyleri

Elinde olanları bile beklemek zorunda kalıyor bazen...


Bazen de sadece inanmak istediklerini görüyor...

Umutsuzca sarılıyor onlara...

Aptallık uğruna...


Çok tehlikeli olabiliyor çoğu zaman...

Kendi kendini dipsiz uçurumlardan aşağı bırakmak pahasına aldırmıyor durulmuyor...

Farkında olduğu halde...

Onu en çok yoran yerlerde kalmak için çabalıyor...


En karmaşık denklemleri çözen beyin

Sıra kalbin denklemine geldiğinde lal oluyor susuyor...

Tüm kelimeleri o zaman ele geçiriyor işte Aşk

Sen diyor inatçıyım diyor istiyorum diyor...


Sonra senin sesini duyuyor

Daha da alevleniyor...

Yakmaya başlıyor; bundan nasibini alan ilk hücreler kül oluyor...


Kendine bile itiraf edemediği şeyler geçiyor kalbinden

Ama beyin çoktan işlevini yitirmiş farkına varamıyor...


Arkasında bırakacağı bir şey olmadığında insanın

Gitmesi daha kolay oluyormuş...

Doğru mu acaba?