Söyle hadi anlat dedim.
Ben sordukça sen sustun. İçindekileri sakladın durdun. Ben sordum sen kaçtın. Boşver anlatma kalsın sana dedim bende ne söyliyeyim! Açmadın ki bana içini! Ben ne kadar açabiliyorum ki sana içimi? Boşver bırakalım böyle mutluyuzdur belki biz. Bizim ki de böyle bir şeydir işte.
Hiç bir zaman yaşanmayacak bir sevdanın iki tarafıyız biz seninle. Yaşamak isteyip duygularına dizgin vuramayan ama her seferinde geri döndüğünde; o devamlı surette yaşamak zorunda olduğun yere; pişmanlık duyan... Gidemeyen, kalamayan. Bu yüzden devamlı yüzünü gördüğünde acıyan bir kalple yaşayan.
Hadi canım geç oldu... Dön artık yaşadığın gizeme... Ne sende ne bende var o güç "gitme kal" demeye...
Kapat gözlerini dal o derin uykuna şimdi... Belki gelirim rüyana iyi geceler öpücüğü vermeye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder