4 DuVaR…

Dağıldım yine

bu sefer toparlayanımda yok yanımda…

biz ayrı yaşayan iki kalp iken araya giren mesafeleri arttırmanın sebebi nedir?

yoruldum ben koşuşturmalardan sebepsiz ayrılıklardan tam mutlu oldum derken elimden aldığın gülücüklerden yoruldum…

ruhunu özgür bıraktım derken tam da bedenini hapsederlerse ne yaparsın…

hiç bir şeyi yaşamadım dememek için mi yapıyorsun bunu...

avutmuyor bu aralar söylenen hiç bir söz…

seni öyle düşünmek gerçek değilken bu kadar koymamıştı ama şimdi düşündüğümde dayanamıyorum…

lanet olsun özgürce ağlayamıyorum bile…

oysa ağlamak bir yana ben avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum bu sefer…

“her şey güzel olacak” sözünden o kadar sıkıldım ki…

hiç bir şey güzel olmuyor sanki…

bana bıraktığın güzel sözlerin var aklımda onlara tutunup uyuyorum şimdilerde...
bazı şeyleri bilmek dindirmiyormuş endişeleri...

beni benimle bırakın bu aralar…

söylenecek tüm teselli sözlerini ezberledim ben…

bir daha duymaya ihtiyacım yok…

bırakında ağlıyım biraz…

ona belli etmem söz…

ama bari beni bırakın… sıkıldım kelepçelerimden…