Bir gün sen de anlayacaksın,Kalabalıklardan kaçıp,
Dizlerini karnına kadar çekip ağlayacaksın.
İşte o an özleyeceksin,
Eski sevgilini değil,
Pili bitmiş oyuncak ayını ...
Yanından ayırmadığın, yatarken sarıldığın saflığını ...
" Tel sarar kızıma tel sarar " diyen babana benzemeyecek her erkeğin gözleri.
O küçük kız çocuğu değilsin artık,
Ama birgün sen de ağlayacaksın!
Kenarları dantelli elbisesiyle,
Saçlarını ördüğün oyuncak bebeğini,
Nereye koyduğunu hatırlaman gerektiğini anlayacaksın!
Tel sarar kızıma tel sarar diyen babana benzemeyecek her erkeğin gözleri.
Ceyhun Yılmaz
Bu şiiri duyduğumda hatıralarım canlandı...Şiirin anlattıkları bana, size kalsın.
Ailemden ayrı yaşadığım şu dönemlerde bu şiir beni aldı çocukluğuma götürdü.
Bunu başka bir zamanda başka bir yazıda anlatırım şimdi düşününce ne çok anı canlandı gözümde.
Ama bu şiiri okurken geldiğim o satırda; "Tel sarar kızıma tel sarar" dizesindeyim ben şu an...
Ve hiç ayrılmak istemiyorum o anıdan...
Canım babam nasıl özledim kokunu...
Şimdi durup nereden hatırlayacaksın diyeceksiniz ama hatırlamama gerek yok ki o sahneyi...
Fotoğraflarla tutulmuş kayıtları var o anın...
Minik eller o zamanlar büyük ihtimalle ona dev gibi gelen ellere uzanmış...
"Tel sarar kızıma tel sarar" melodik bir şekilde tekrarlanırken onu tutmak için uzanmış pamuktan eller var o sahnede...
Hepsini bir kenara bıraktığınızda gördüğünüz şey saf katıksız sevgi aslında...
Karşılık beklemeden...
Büyüdüğünüzde; her şey için bir bedel ödemeniz gerektiğini öğrendiğinizde; o anların ne kadar değerli olduğunu farkedebiliyorsunuz anca...
Seviyorum Sizi... :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder